Wystawa jest uwieńczeniem projektu podjętego charytatywnie w 2021 roku, którego prezentacja ze względu na pandemię odbyła się wyłącznie w sieci internetowej. Projekt polegał na przygotowaniu profesjonalnej sesji zdjęciowej dla kobiet po amputacji. Jej bohaterki: Renia – lat 42 (Ostróda), Katarzyna – lat 50 (Rutki) i Joanna – lat 33 (Sokółka) uzmysławiają nam, że pomimo amputacji, nadal są tak samo wartościowymi osobami i pięknymi kobietami oraz to, że bez kończyny można być sportowcem, pasjonatem, dobrym pracownikiem, a wszelkie blizny i niedoskonałości podkreślają tylko wyjątkowość osoby oraz ukazują stoczoną przez nią walkę.
Autorką fotografii jest Agnieszka Nowik Fotografia. Makijaż na potrzeby sesji wykonały: Joanna Pacuk – Make Up & beauty, Kinga Falkowska – Salon Kosmetyki Profesjonalnej, zaś fryzury: Magdalena Cilulko – Salon Fryzjerski, Ewelina Łapicz – Kosmyk Kosmyczek. Modelki wystąpiły w sukniach ANG butik – Katarzyny Żukiewicz, biżuterię wypożyczyła Joanna Bruzgo – Yosso Design, a. miejsce na sesję udostępniła Sala weselna „Bona” w Kuźnicy.
Za organizacją wystawy w Klubie Senior+ stoi Powiat Sokólski, Powiatowy Dom Kultury w Sokółce oraz jedna z jej bohaterek Joanna Szyłak. Partnerują Klub Senior+ w Sokółce oraz Powiateka.
Wernisaż odbędzie się 15 stycznia 2022 roku o godzinie 15.00. Wystawa będzie dostępna do końca stycznia w godzinach otwarcia Klubu Senior+.
Patronat honorowy sprawuje Starosta Sokólski Piotr Rećko.
Podczas wernisażu będzie prowadzona zbiórka do puszki na rzecz rehabilitacji Kamila Maksimczyka.
JOANNA SZYŁAK jedna z modelek sesji fotograficznej „Piękne pomimo wszystko”, wolontariuszka Stowarzyszenia „Kładka”, organizatorka wystawy.
Amputacja – to nie powód, żeby myśleć o sobie – jestem nieatrakcyjna…
– To był taki mini projekt pokazujący wszystkim, którzy mają kompleksy w związku ze swoją niepełnosprawnością, czy z wyglądem i nie akceptują siebie… żeby w końcu się odważyć i żyć pełnią życia. Nie zważając na niepełnosprawność, czy na kg, czy jeszcze coś innego. Tacy jesteśmy, po co to kamuflować. Przez to, że staramy się to ukrywać, dajemy powody do plotek, a także zły przykład swoim dzieciom, które potem jak coś je spotka czują się niedowartościowane, samotne, izolują się. Tak samo jest z dorosłymi. To, że ktoś jest niepełnosprawny, po amputacji, na wózku – nie znaczy, że jest mniej wartościowy. Wręcz przeciwnie, bardzo często od takich osób można otrzymać dużo energii, odwagi by zrobić krok do przodu i nie zawracać sobie głowy bzdetami. Życie toczy się dalej, to jak je wykorzystamy zależy od nas samych i od tego, czy będziemy chować głowę w piasek, czy z uniesionym czołem iść do przodu mimo przeciwności. Wszyscy jesteśmy wartościowi i możemy być atrakcyjni – opowiada Joanna.
– Na co dzień się nie maluję i nie układam fryzury – tylko czeszę grzywę na bok, więc moje pierwsze wrażenie po obejrzeniu fotografii: „WOW!”. To było mega doświadczeniem, mega metamorfoza i mega radość. Dziewczyny od makijażu, fryzur, strojów i biżuterii bardzo się postarały. No i oczywiście Agnieszka – pięknie to uwieczniła na fotografii – podsumowuje jedna z bohaterek sesji.
